Ostatnie promienie słońca uwypuklają kolor skał. Ten czerwony piaskowiec świdruje oczy i pozostawia niezapomniany obraz w pamięci. Trawa staje się mocno zielona, niebo mocno niebieskie, choć gdzieniegdzie poprzecinane smugami waty cukrowej. Krajobraz tak mocny kolorystycznie, że aż nierealny, kosmiczny, całkowicie oderwany od ziemi. Chciałoby się tam pozostać na zawsze, zatrzymać czas i zachodzące słońce. Trzeba się napatrzeć na „zaś” a najlepiej zakodować i wysłać obraz dla całej rodziny, pozostawionej hen gdzieś tam daleko. Jeszcze tylko chwila a drogę otuli cień, chłód otoczy stopy a potem kolana, aż w końcu również skały zajdą cieniem.